Happy Feet 1.5

شادپا
بدون شک مایوس کننده ترین فیلم سال 2006 همین پاهای شاد (هپی فیت) بود. تریلر فوق العاده خیره کننده و صدا پیشگان تراز اول باعث شده بودند که خیلی ها حساب ویژه ای برای این فیلم باز کنند.
داستان احمقانه پاهای شاد -یا بقول من "شادپا"- راجع به پنگوئنیه که نمیتونه -برخلاف اسلافش- برای جلب جنس مخالف آواز بخونه!! و در عوض میتونه خوب برقصه -که البته همچین خوب هم نمیرقصه-... (پنگوئن های محترم باید یه سر به تهران بزنن و راه حل های آلترناتیو جلب جنس مخالف رو از همشهری های عزیز یاد بگیرند!! اون وقت میفهمن کاری که میشه با یه مشت روغن و واکس مو و رژ و ریمل کرد ارزش فیلم ساختن نداره!!!) -اضافه میکنم: اگه پنگوئن محترمی الان مشغول خوندن این صفحه است، اصلا راه حلی که فعلا مد شده رو توصیه نمیکنم، منظورم شیشه پائین و صدای آهنگ گوش نواز اووسین اووسینه...- ا
در مورد خصوصیات مثبت فیلم، میشه به صداپیشگی عالی رابین ویلیامز -مثل همیشه- اشاره کرد، که فرسنگ ها با بقیه صداپیشگان بی استعداد فیلم -نیکول کیدمن یا الیجاه وود- فاصله داره، ضمنا مدلینگ شخصیت ها و افکت های بصری هم انصافا خوبند
بیانیه اخلاقی -بخونید موعظه- فیلم ساده لوحانه و سیر روائی داستان آشفته و احمقانه است (به عبارت دیگه با تماشای این فیلم به شعورتون توهین کردید)، ضمنا شوخی های فیلم انگار قالبا برای بزرگسالان طراحی شده و این شبهه رو که شاید با یک محصول صرفا سینمای کودک طرفیم، کاملا برطرف میکنه
انیمیشن یک ساعت و چهل دقیقه ا ی برادران وارنر، ضمنا، با یکصد و هشتاد و پنج میلیون دلار فروش، ثابت کرده که میشه آشغال رو در بسته بندی های شکیل و با چاشنی اسامی ستاره های معروف براحتی قالب دنیا کرد

من به این فیلم 1.5 از 10 میدم، -اونم گل روی رابین ویلیامز- که در نوع خودش رکوردی محسوب میشه، ضمنا تماشای اون رو به هیچ بنی بشری توصیه نمیکنم