Shooter 7.0
تیراندازالف. باب سواگر، که یکی از زبده ترین تک تیراندازهای دنیاست، ماموریت سری نجات جان رئیس جمهور ایالات متحده را برعهده میگیرد، غافل از آنکه به استخدام عده ای مزدور درآمده و وسیله پیش برد اهداف ایشان قرار گرفته است. وی پس از جان سالم به در بردن از سوء قصد به جانش، در حالیکه تمام سرویس های امنیتی و از آن سو مزدوران در تعقیبش هستند، برای اثبات بی گناهی و رو کردن دست "آدم بد"ها تلاش میکند...
ب. تیرانداز، حاصل دست پخت تیمی از عوامل حرفه ایست. و به لطف کارگردانی خوش استیل و امکانات فنی پیشرفته، اثری خوش ساخت از آب درآمده است. فیلم با فصلی نفس گیر و بیاد ماندنی از یک عملیات نظامی آغاز شده و نویدبخش اثری متفاوت و استثنائی در ژانر --این روزها-- کساد اکشن است، لیکن پس از چند دقیقه تبدیل به درامی جاسوسی شده و از میهن پرستی، دنیای پوسیده قدرت، سیاستمداران آلوده و سخنرانی های حکمت آموز در باب انسانیت، خوبی، عشق، صفا و صمیمیت!! پر میشود...
موضوعات مذبور باعث شده اند قواعد ژانری نیز از حیض انتفاع خارج شده! و با ترکیب ناکوکی از "رامبو" و "فراری" روبرو باشیم، که قهرمان آن نه جگر رامبو و نه کاریزمای دکتر کیمبل را نداشته و در عوض تلاش کرده با اخم کردن و قیافه گرفتن در توئیست های زمخت و تحمیلی داستان، تصویر میهن پرست دو آتشه ای را شکل دهد که نا امید از دولت، با قواعد خودش بازی کرده و مترصد اصلاح قسمتهای پوسیده حکومت است!
جان کلام آنکه، تیرانداز، اکشن قابل تحملی ست، و چه بسا در صورت پرهیز از شعار و اصرار بر تئوری توطئه میتوانست تبدیل به اثری تماشائی و ماندگار شود. لیکن وارد شدن به جاده خاکی شعارها و کلیشه ها آن را تبدیل به داستان پریانی احمقانه و توخالی کرده است.
ج. نکته قابل اشاره دیگر آنکه، آنتوان فوکوئا، کارگردان تیرانداز، که پیش تر فیلم روزتمرین را از او دیده بودیم، را میتوان جدیدترین عضو کلوپ کارگردانان مریض احوال و سادیست! به حساب آورد. --ریاست کلوپ مذکور از زمان تاسیس بر عهده رومن پولانسکی بوده!-- وی که احوالات بیمارگونه اش را در فیلم قبلی نیز منعکس کرده بود، تلاش کرده تا در تیرانداز نیز امضای خود را بر جا بگذارد، لیکن گویا موضوع به مذاق روسای استودیو خوش نیامده و مجبورش کرده اند قسمت های آزاردهنده را را از فیلم حذف کند. نتیجه این کار، کم شدن قابل توجه نقش دوست دختر باب، و کم عمق و بی معنا ماندن رابطه ایشان، و همینطور عدم توجیه انتقام تکان دهنده دخترخانم مذبور از گروگان گیران شده است، که باید آن را به نکات منفی تیرانداز اضافه نمود.
د. پیشنهاد میکنم به جای این اثر پرمدعا و توخالی، اگر علاقمند قهرمانان بزن بهادر و شاکی از حکومت هستید، رامبو! و اگر به فیلم های تعقیب و گریز علاقه دارید، فراری را تماشا کنید.
ب. تیرانداز، حاصل دست پخت تیمی از عوامل حرفه ایست. و به لطف کارگردانی خوش استیل و امکانات فنی پیشرفته، اثری خوش ساخت از آب درآمده است. فیلم با فصلی نفس گیر و بیاد ماندنی از یک عملیات نظامی آغاز شده و نویدبخش اثری متفاوت و استثنائی در ژانر --این روزها-- کساد اکشن است، لیکن پس از چند دقیقه تبدیل به درامی جاسوسی شده و از میهن پرستی، دنیای پوسیده قدرت، سیاستمداران آلوده و سخنرانی های حکمت آموز در باب انسانیت، خوبی، عشق، صفا و صمیمیت!! پر میشود...
موضوعات مذبور باعث شده اند قواعد ژانری نیز از حیض انتفاع خارج شده! و با ترکیب ناکوکی از "رامبو" و "فراری" روبرو باشیم، که قهرمان آن نه جگر رامبو و نه کاریزمای دکتر کیمبل را نداشته و در عوض تلاش کرده با اخم کردن و قیافه گرفتن در توئیست های زمخت و تحمیلی داستان، تصویر میهن پرست دو آتشه ای را شکل دهد که نا امید از دولت، با قواعد خودش بازی کرده و مترصد اصلاح قسمتهای پوسیده حکومت است!
جان کلام آنکه، تیرانداز، اکشن قابل تحملی ست، و چه بسا در صورت پرهیز از شعار و اصرار بر تئوری توطئه میتوانست تبدیل به اثری تماشائی و ماندگار شود. لیکن وارد شدن به جاده خاکی شعارها و کلیشه ها آن را تبدیل به داستان پریانی احمقانه و توخالی کرده است.
ج. نکته قابل اشاره دیگر آنکه، آنتوان فوکوئا، کارگردان تیرانداز، که پیش تر فیلم روزتمرین را از او دیده بودیم، را میتوان جدیدترین عضو کلوپ کارگردانان مریض احوال و سادیست! به حساب آورد. --ریاست کلوپ مذکور از زمان تاسیس بر عهده رومن پولانسکی بوده!-- وی که احوالات بیمارگونه اش را در فیلم قبلی نیز منعکس کرده بود، تلاش کرده تا در تیرانداز نیز امضای خود را بر جا بگذارد، لیکن گویا موضوع به مذاق روسای استودیو خوش نیامده و مجبورش کرده اند قسمت های آزاردهنده را را از فیلم حذف کند. نتیجه این کار، کم شدن قابل توجه نقش دوست دختر باب، و کم عمق و بی معنا ماندن رابطه ایشان، و همینطور عدم توجیه انتقام تکان دهنده دخترخانم مذبور از گروگان گیران شده است، که باید آن را به نکات منفی تیرانداز اضافه نمود.
د. پیشنهاد میکنم به جای این اثر پرمدعا و توخالی، اگر علاقمند قهرمانان بزن بهادر و شاکی از حکومت هستید، رامبو! و اگر به فیلم های تعقیب و گریز علاقه دارید، فراری را تماشا کنید.
