Ghost Rider 7.5

گوست رایدر

الف. جانی بلیز، برای نجات یکی از عزیزانش، روحش را با شیطان معامله کرده و طلسم میشود. وی زمانی از عواقب فروش روحش باخبر میشود که تبدیل به یک اسکلت شعله ور شده و قدرت های مافوق بشری پیدا کرده است. بلیز از اطاعت شیطان سرباز زده و از قدرت هایش بر علیه او استفاده میکند...
ب. ابرقهرمانان کامیک بوک ها، این روزها دیگر ثابت کردند که خوراک محشری برای سینما محسوب میشوند. ارزش بازاری بالغ بر چهار میلیارد دلار، تنها در هشت سال گذشته -آنهم بدون احتساب درآمد حاصل از محصولات جانبی، که خود ارزش بازاری چندصد میلیون دلاری دارند- باعث شده تهیه کنندگان و استودیوهای معظم فیلمسازی بیش از پیش به این گونه سینمائی توجه نشان دهند. حضور جدی کامیک بوک ها بر پرده سینما از اوائل دهه هشتاد با سوپرمن آغاز شد، و در واپسین سال این دهه با بتمن تیم برتون اوج گرفت. موفقیت ناشی از اثر بیاد ماندنی برتون، نه تنها چهار پیامد مستقیم به دنبال داشت -بازگشت بتمن، بتمن برای همیشه، بتمن و رابین، بتمن می آغازد-، بلکه راه را برای سایرین نیز هموار نمود. همچنین پیشرفت ابزارهای خلق جلوه های بصری در دهه نود، باعث شد هزینه تولید این آثار کاهش پیدا کرده، و حتی امکان تولید تعدادی از کامیک بوک های بشدت پر زرق و برق -که امکان ساخت آنها تا آن زمان وجود نداشت- میسر شود...
ابتدا قهرمانان گردن کلفت، به پرده نقره ای وارد شدند، اما پس از اطمینان حاصل کردن تهیه کنندگان از فروش محصولاتشان، پای قهرمانان کم سر و صداتر نیز به سینما باز شد. بلید و گوست رایدر، نمونه های شاخص این گونه قهرمانان هستند. گوست رایدر، بر خلاف اکثر ابرقهرمانان، لباس چسبان نمیپوشد و حتی از قدرت هایش لذت نمیبرد. وی نمونه کامل یک ضد قهرمان است، که زندگی اش چیزی نیست، جز نبرد با درون و انتظار برای مرگ!. نکته جالب دیگر در مورد او اینست که: نه مردی به شکل پنگوئن، نه دلقکی تلخ و روان پریش، و نه دانشمندی دیوانه که سودای فتح جهان را دارد، هیچ کدام در مقابل او قرار ندارند!، حریف او "خود شیطان" است...
ج. محبوبیت نیکلاس کیج، پس از بازی در فیلم مرد حصیری، به شدت رو به افول گذاشت. او حالا با گوست رایدر بازگشته است. وی در نقش ابرقهرمان نه چندان متعارفی که برای نخستین بار از روی ماجراهایش فیلمی ساخته شده، بسیار عالی ظاهر شده و یقینا همه طرفدارانش را راضی خواهد کرد. گوست رایدر، به رغم داستانی که بعضی جاها لق میزند، اثری قابل قبول و تماشائی ست. این فیلم دقیقا همان است که یک داستان کامیک بوکی باید باشد. ضرباهنگ فیلم، به تماشاگر امان پرسیدن و بررسی ضعف های فیلمنامه را نمیدهد. بازی سایر هنرپیشه ها قابل قبول است. جلوه های ویژه در سطح مطلوبی ست و ... هیچ کس نا امید از سالن بیرون نخواهد رفت!. -مگر اینکه اساسا از این جور فیلم ها خوشش نیاید-
با این اوصاف، تماشای آن را، اگر "اهل این جور فیلم ها" هستید، قویا توصیه میکنم.