Stranger Than Fiction 8.0
غریب تر از داستانالف. ماجرا صبح یک چهارشنبه ظاهرا معمولی شروع میشود!. هرولد کریک، صدای عجیبی درون سرش میشنود: یک نفر کارهایی که او انجام میدهد، احساساتی که دارد و چیزهایی که فکر میکند را باصدای بلند میخواند، و بقول خودش: "هرکی هست ادبیاتش خیلی از من قوی تره!!"... این موضوع ابتدا هرولد را متعجب و سپس آشفته میکند. اوضاع وقتی بغرنج میشود که صدا، از مرگ قریب الوقوع او خبر میدهد!ا
هرولد به هر دری میزند و نهایتا با پروفسور ادبیاتی آشنا میشود که حاضر است به او کمک کند. آنها در میابند، هرولد، شخصیت کتاب بعدی یک نویسنده معروف است! و خانم نویسنده که از قضا تراژدی نویس هم تشریف دارند، معمولا شخصیت های کتابش را در انتهای داستان میکشد!. هرولد تصمیم به پیدا کردن نویسنده میگیرد و ...ا
ب. بدون شک شاهکار!، ترکیب داستانی فانتزی، در قالب فیلمنامه ای محکم، و بهمراه بازی های درخشان در فیلمی زیبا!. داستان، فوق العاده غیر منتظره است، اما حتی این ویژگی باعث نشده چرخش های داستانی همچنان غافل گیر کننده و نفس گیر نباشند. شخصیت ها -به استثنای کوئین لطیفه که کاملا اضافه است- به جا و بسیار محکم از آب درآمدند و سبک بصری مدرن فیلم، لباسی ست که به درستی برای این اثر دوخته شده.ا
ج. ویل فرل هنرپیشه متوسطی ست که بضاعت محدودش غالبا در فیلم های بدردنخور هدر رفته، بدون شک در این فیلم بهترین تجربه کارنامه سینمائیش را پشت سر میگذارد. بازی باور پذیر و قوی وی، حتی زمانی که مقابل داستین هافمن می ایستد هیچ چیز از "عالی" کم ندارد و اگرچه در برخی موارد دچار سندرم اغراق شده، ولی همچنان کاری کم نقص و زیبا از خود بجا گذاشته است. داستین هافمن مثل همیشه است، خل بازی زیر پوستی در کنار نقش آفرینی محکم! باید گفت تلاش وی برای شکل دادن به شخصیت پروفسور آکادمیک داستان کاملا به بار نشسته است. بازی اما تامسون، مثل همیشه قدری توام با اغراق است، اما، نمیتوان منکر باورپذیری و زیبایی کاری که وی انجام داده شد. همینطور مگی گیلنهال توانسته کاری درخور ارائه نموده و در حد توان، پابه پای سایرین حرکت کند. کوئین لطیفه مثل همیشه مقابل دوربین راحت است. اما متاسفانه دیالوگ مناسبی برای گفتن ندارد. به زعم نگارنده حضور شخصیت وی در فیلم کاملا زائد و غیر ضروری ست و حتی تلاشش نیز برای شکل دادن به کاراکتر بی داستان آن دستیار، راهی از پیش نبرده است.ا
د. غریب تر از داستان، به زعم آنچه از نظرتان گذشت، همینطور به نقد کشیدن زندگی صنعتی -بدون شعار دادن-، فیلم زیبائی ست که حتما ارزش دیدن دارد، البته به شرطی که حال فانتزی دیدن داشته باشید.ا
هرولد به هر دری میزند و نهایتا با پروفسور ادبیاتی آشنا میشود که حاضر است به او کمک کند. آنها در میابند، هرولد، شخصیت کتاب بعدی یک نویسنده معروف است! و خانم نویسنده که از قضا تراژدی نویس هم تشریف دارند، معمولا شخصیت های کتابش را در انتهای داستان میکشد!. هرولد تصمیم به پیدا کردن نویسنده میگیرد و ...ا
ب. بدون شک شاهکار!، ترکیب داستانی فانتزی، در قالب فیلمنامه ای محکم، و بهمراه بازی های درخشان در فیلمی زیبا!. داستان، فوق العاده غیر منتظره است، اما حتی این ویژگی باعث نشده چرخش های داستانی همچنان غافل گیر کننده و نفس گیر نباشند. شخصیت ها -به استثنای کوئین لطیفه که کاملا اضافه است- به جا و بسیار محکم از آب درآمدند و سبک بصری مدرن فیلم، لباسی ست که به درستی برای این اثر دوخته شده.ا
ج. ویل فرل هنرپیشه متوسطی ست که بضاعت محدودش غالبا در فیلم های بدردنخور هدر رفته، بدون شک در این فیلم بهترین تجربه کارنامه سینمائیش را پشت سر میگذارد. بازی باور پذیر و قوی وی، حتی زمانی که مقابل داستین هافمن می ایستد هیچ چیز از "عالی" کم ندارد و اگرچه در برخی موارد دچار سندرم اغراق شده، ولی همچنان کاری کم نقص و زیبا از خود بجا گذاشته است. داستین هافمن مثل همیشه است، خل بازی زیر پوستی در کنار نقش آفرینی محکم! باید گفت تلاش وی برای شکل دادن به شخصیت پروفسور آکادمیک داستان کاملا به بار نشسته است. بازی اما تامسون، مثل همیشه قدری توام با اغراق است، اما، نمیتوان منکر باورپذیری و زیبایی کاری که وی انجام داده شد. همینطور مگی گیلنهال توانسته کاری درخور ارائه نموده و در حد توان، پابه پای سایرین حرکت کند. کوئین لطیفه مثل همیشه مقابل دوربین راحت است. اما متاسفانه دیالوگ مناسبی برای گفتن ندارد. به زعم نگارنده حضور شخصیت وی در فیلم کاملا زائد و غیر ضروری ست و حتی تلاشش نیز برای شکل دادن به کاراکتر بی داستان آن دستیار، راهی از پیش نبرده است.ا
د. غریب تر از داستان، به زعم آنچه از نظرتان گذشت، همینطور به نقد کشیدن زندگی صنعتی -بدون شعار دادن-، فیلم زیبائی ست که حتما ارزش دیدن دارد، البته به شرطی که حال فانتزی دیدن داشته باشید.ا
