Babel 0.0
بابلا. آیا میتوانید بزرگترین گناه ممکن، حاصل سوءاستفاده از هنرسینما را تصور کنید؟ گناهی که متاع بسیاری از کارگردانان شهیر کشورمان نیزهست! -واگر امثال کیارستمی و مخملباف در عین خامدستی و عدم احاطه به ابزار سینما چنین نامهای بزرگی هستند، نیست مگر دستاویز قرار دادن همین پاشنه آشیل- و در "بابل" به حد اعلا مورد بهره برداری قرار گرفته. گناه مورد اشاره چیزی نیست مگر "سوء" استفاده از مضمون "رنج همنوعان" و استفاده ناثواب آن با هدف تحریک حس انسان دوستی و همذات پنداری در تماشاگر و وسیله قرار دادن آن برای تلقین تصور کاذب تماشای اثری تاثیرگذار و محکم. فیلمی که راجع به آن صحبت میکنیم، مولود ذهن بیمار افرادی ست که بی شک کوشیده اند! سوزناک ترین وقایع ممکن را بر سر بی گناه ترین افراد ممکن در چهارگوشه زمین نازل کنند. ابر و باد و مه و خورشید و فلک در این فیلم دست به دست یکدیگر دادند تا به الکن ترین صورت، "بنی آدم اعضای یکدیگرند" را با گلوهای پاره و سازهای ناکوک نعره بزنند و احیانا قطره اشکی هم در بیاورند!؟ و هیهات که تهی مغزان در سراسر جهان گوئی از تماشای پلشتی زیر ذره بین لذت برده و انگار اصلا جشنواره ها را برای همین ساختند!!؟ انگار اصلا فلسفه وجودی تهی دستان و درماندگان همین است: تعیین جایزه بگیران جشنواره های کذا و کذا - جدا امیدوارم این آشغال، بهترین فیلم اسکار امسال نباشد، گو اینکه اسکار نیست، مگر سال به سال دریغ از پارسال-
اا. فرمول "بابل"، نیز، یکی از دستمالی شده ترین روتین های سال های اخیر است. تب ساخت فیلم راجع به افرادی که ابتدا به ظاهر با یکدیگر ارتباطی ندارند، اما جریان تکان دهنده داستان خلاف آن را ثابت میکند از "ترافیک/قاچاق" آغاز شد، -که خود از سریالی تحت عنوان سوداگران مرگ به عاریت گرفته شده بود- بعد از آن هر از چندگاهی شاهد ساخته شدن یکی از نمونه های این رویکرد نه چندان مبتکرانه بودیم. آخرین نمونه ظاهرا موفق چنین نگاهی فیلم "کرش/تصادف" بود و حالا بابل، تکرار، تکرار، تکرار: تا زمانی که بفروشه!!! این قانون هالیوود است، پس باید منتظر نمونه های جدیدتر بابل بود!!!
ااا. از معدود نکات مثبت "بابل" میتوان به رویکرد متفاوت داستان نسبت به مقوله داغ تروریزم و از قضا شنا کردن برخلاف جریان اشاره نمود، که خود مزیت کم یابی برای یک فیلم امریکایی در سال دوهزاروشش محسوب میشود
اااا. من به این فیلم برای نگاه حیوانی به مقوله انسانیت و تلاش برای ساختن سوزناک ترین تراژدی های ممکن از رنج و درماندگی بشر، صفر از ده داده و قویا معتقدم سازندگان چنین محصولاتی، احساسات تماشاگران را صرفا برای مخفی کردن دست های خالی از ذوق، هنر و انسانیتشان مورد سوء استفاده قرار میدهند
اا. فرمول "بابل"، نیز، یکی از دستمالی شده ترین روتین های سال های اخیر است. تب ساخت فیلم راجع به افرادی که ابتدا به ظاهر با یکدیگر ارتباطی ندارند، اما جریان تکان دهنده داستان خلاف آن را ثابت میکند از "ترافیک/قاچاق" آغاز شد، -که خود از سریالی تحت عنوان سوداگران مرگ به عاریت گرفته شده بود- بعد از آن هر از چندگاهی شاهد ساخته شدن یکی از نمونه های این رویکرد نه چندان مبتکرانه بودیم. آخرین نمونه ظاهرا موفق چنین نگاهی فیلم "کرش/تصادف" بود و حالا بابل، تکرار، تکرار، تکرار: تا زمانی که بفروشه!!! این قانون هالیوود است، پس باید منتظر نمونه های جدیدتر بابل بود!!!
ااا. از معدود نکات مثبت "بابل" میتوان به رویکرد متفاوت داستان نسبت به مقوله داغ تروریزم و از قضا شنا کردن برخلاف جریان اشاره نمود، که خود مزیت کم یابی برای یک فیلم امریکایی در سال دوهزاروشش محسوب میشود
اااا. من به این فیلم برای نگاه حیوانی به مقوله انسانیت و تلاش برای ساختن سوزناک ترین تراژدی های ممکن از رنج و درماندگی بشر، صفر از ده داده و قویا معتقدم سازندگان چنین محصولاتی، احساسات تماشاگران را صرفا برای مخفی کردن دست های خالی از ذوق، هنر و انسانیتشان مورد سوء استفاده قرار میدهند
