One Eight Seven 9.0
یک هشت هفتالف. قصد داشتم راجع به یکی از چند فیلم جدیدی که اخیرا دیدم بنویسم اما، ام.بی.سی که معمولا به نمایش فیلم سوخته اشتغال دارد این بار خوراک غریبی برایم تهیه دیده بود.
یک هشت هفت، که در فرهنگ لغات پلیس ینگه دنیا، به عنوان مخفف برای پرونده های جنائی --بطور خاص قتل-- به کار میرود، عنوان فیلم غیر متعارف، غم انگیز و در عین حال محکم و تاثیر برانگیزی شده بود، که موضوع چالش انسان معاصر با پدیده سقوط ارزش ها و سربرآوردن نسل های سوخته و منحط را از زاویه ای تکان دهنده به نقد میکشید.
ب. ترور گارفیلد، معلم علوم دبیرستان های پائین شهر، که پس از یک سال بستری بودن در اثر حمله یکی از شاگردان ناخلفش، به لس آنجلس نقل مکان کرده، در مقابل عشق به تدریس تاب نیاورده و مجددا در محیط خطرناک دبیرستان های خارج از محدوده مشغول به کار میشود. وی برخلاف همکاران بی عارش تلاش میکند تا وظیفه را به نحو احسن انجام دهد، لیکن زبان و ادبیات فردی چون او، نه تنها در قاموس شاگردان بزهکارش --که اکثرا اعضای گروههای خلافکار هستند-- جائی ندارد، بلکه موجبات مورد تهدید قرار گرفتنش را فراهم میاورد...
زخم های کهنه گارفیلد دوباره سر باز کردند... حفره های سیستم بظاهر ساخت یافته و در حقیقت معیوب آموزشی نه تنها دردی از او دوا نخواهد کرد، بلکه با خلع سلاح کردنش در مقابل نسل منحطی که همه هنجارهایش عین ناهنجاریست، وی را تبدیل به یک شکار دست و پا بسته کرده اند که عنقریب خوراک شکارچیان خواهد شد. وی مجبور است انتخاب کند: راهی که تا بحال پیموده و همواره در آن نقش قربانی را برعهده داشته ادامه دهد، یا با پیروی از قائده بازی شکارچیان، با زبان، ادبیات و روش خود آنها تدریس نماید...! او راه دوم را انتخاب میکند...!
ج. بدون شک یکی از محکم ترین فیلم های تاریخ سینما در حوزه بحران های اجتماعی. ساموئل ال جکسون، که یکی از پرکارترین هنرپیشه های یک دهه اخیر محسوب میشود، مانند همیشه، و اینبار ضمن رعایت عفت کلام! میدرخشد. همینطور اتمسفر و جلوه های بصری فیلم بی نظیرند.
تماشای این فیلم را به دلقک هایی که مطاعشان درد و رنج همنوعان و شکار جوایز جشنواره هاست، همینطور به فیلمسازان بی هنر، بی استعداد و در عین حال پرمدعای وطنی --علی الخصوص سرکارخانم میلانی با آثار مشعشع و احمقانه اخیر-- توصیه میکنم. باشد که اگر استعداد خلق اثر ندارند، دست کم عرضه سرقت هنری را در خود پرورش دهند.
د. بشر معاصر، همواره در تلاش بوده تا امور اجتماعی و چالش های انسانی را به نحوی فرمولیزه کرده، در قالب سیستم ها و اس.او.پی ها اجرائی نموده و ساختار بخشد. از سوی دیگر بوجود آمدن گذیر ناپذیر لایه های متعدد مدیرییتی، باعث شده تصمیم سازان با شرایط واقعی، فاصله بعیدی پیدا کرده، و فرمول های مذبور بر اساس میانگین های آماری و شرایط کلان تدوین گردند. عدم وجود اهرم های مستقیم کنترل مدیریتی برای نظارت بر سیستم های ایجاد شده، و عدم بروز رسانی آنها در میان و حتی بلندمدت، از دیگر عوامل عمده ناکارآمدی سامانه های مذبور هستند.
موضوعات طرح شده در یک هشت هفت، مثال نقضی از چنین شرایطی ست.
ه. سوال جالب دیگری که در این فیلم مطرح میشود، شکارچی، یا شکار بودن نسلی ست که ارزش هایش همه ضد ارزش است. آیا چنین افرادی صرفا انگل اجتماعند و باید با قتل عام و ریشه کن نمودن آنها نسبت به اصلاح جامعه اقدام نمود؟ یا صرفا قربانیان اکوسیستم آلوده و سیستم های معیوب اجتماعی هستند و در حقیقت بستانکار جوامع!
پینوشت:
SOP: Standard Operation Procedure
یک هشت هفت، که در فرهنگ لغات پلیس ینگه دنیا، به عنوان مخفف برای پرونده های جنائی --بطور خاص قتل-- به کار میرود، عنوان فیلم غیر متعارف، غم انگیز و در عین حال محکم و تاثیر برانگیزی شده بود، که موضوع چالش انسان معاصر با پدیده سقوط ارزش ها و سربرآوردن نسل های سوخته و منحط را از زاویه ای تکان دهنده به نقد میکشید.
ب. ترور گارفیلد، معلم علوم دبیرستان های پائین شهر، که پس از یک سال بستری بودن در اثر حمله یکی از شاگردان ناخلفش، به لس آنجلس نقل مکان کرده، در مقابل عشق به تدریس تاب نیاورده و مجددا در محیط خطرناک دبیرستان های خارج از محدوده مشغول به کار میشود. وی برخلاف همکاران بی عارش تلاش میکند تا وظیفه را به نحو احسن انجام دهد، لیکن زبان و ادبیات فردی چون او، نه تنها در قاموس شاگردان بزهکارش --که اکثرا اعضای گروههای خلافکار هستند-- جائی ندارد، بلکه موجبات مورد تهدید قرار گرفتنش را فراهم میاورد...
زخم های کهنه گارفیلد دوباره سر باز کردند... حفره های سیستم بظاهر ساخت یافته و در حقیقت معیوب آموزشی نه تنها دردی از او دوا نخواهد کرد، بلکه با خلع سلاح کردنش در مقابل نسل منحطی که همه هنجارهایش عین ناهنجاریست، وی را تبدیل به یک شکار دست و پا بسته کرده اند که عنقریب خوراک شکارچیان خواهد شد. وی مجبور است انتخاب کند: راهی که تا بحال پیموده و همواره در آن نقش قربانی را برعهده داشته ادامه دهد، یا با پیروی از قائده بازی شکارچیان، با زبان، ادبیات و روش خود آنها تدریس نماید...! او راه دوم را انتخاب میکند...!
ج. بدون شک یکی از محکم ترین فیلم های تاریخ سینما در حوزه بحران های اجتماعی. ساموئل ال جکسون، که یکی از پرکارترین هنرپیشه های یک دهه اخیر محسوب میشود، مانند همیشه، و اینبار ضمن رعایت عفت کلام! میدرخشد. همینطور اتمسفر و جلوه های بصری فیلم بی نظیرند.
تماشای این فیلم را به دلقک هایی که مطاعشان درد و رنج همنوعان و شکار جوایز جشنواره هاست، همینطور به فیلمسازان بی هنر، بی استعداد و در عین حال پرمدعای وطنی --علی الخصوص سرکارخانم میلانی با آثار مشعشع و احمقانه اخیر-- توصیه میکنم. باشد که اگر استعداد خلق اثر ندارند، دست کم عرضه سرقت هنری را در خود پرورش دهند.
د. بشر معاصر، همواره در تلاش بوده تا امور اجتماعی و چالش های انسانی را به نحوی فرمولیزه کرده، در قالب سیستم ها و اس.او.پی ها اجرائی نموده و ساختار بخشد. از سوی دیگر بوجود آمدن گذیر ناپذیر لایه های متعدد مدیرییتی، باعث شده تصمیم سازان با شرایط واقعی، فاصله بعیدی پیدا کرده، و فرمول های مذبور بر اساس میانگین های آماری و شرایط کلان تدوین گردند. عدم وجود اهرم های مستقیم کنترل مدیریتی برای نظارت بر سیستم های ایجاد شده، و عدم بروز رسانی آنها در میان و حتی بلندمدت، از دیگر عوامل عمده ناکارآمدی سامانه های مذبور هستند.
موضوعات طرح شده در یک هشت هفت، مثال نقضی از چنین شرایطی ست.
ه. سوال جالب دیگری که در این فیلم مطرح میشود، شکارچی، یا شکار بودن نسلی ست که ارزش هایش همه ضد ارزش است. آیا چنین افرادی صرفا انگل اجتماعند و باید با قتل عام و ریشه کن نمودن آنها نسبت به اصلاح جامعه اقدام نمود؟ یا صرفا قربانیان اکوسیستم آلوده و سیستم های معیوب اجتماعی هستند و در حقیقت بستانکار جوامع!
پینوشت:
SOP: Standard Operation Procedure
