Dukes of Hazzard 6.0
دوک های هزاردالف. هزارد منطقه زیبا و آرامی ست که مردم در آن به کشت و زرع و دامداری مشغولند. کله گنده خبیث منطقه قصد دارد با سرگرم کردن مردم به مسابقه اتومبیل رانی سالیانه، دادگاه را قانع به صدور اجازه حفاری در آنجا کند! و برای نیل به مقصودش مردان قانون را هم خریده است. تنها افرادی که بر سر راه وی قرار دارند، اعضای خانواده دوک ها هستند: عموی بزرگ که به کار تولید مشروبات الکلی درجه یک اما غیر قانونی! مشغول است --وهر از چندگاهی برای خالی نبودن عریضه یکی دو تکه استندآپ هم میرود--، دخترعموی مکش مرگ ما!ی خانواده --جسیکا سیمپسون-- که کلید هر قفلی ست!! و دو پسر عموی آتش پاره که بترتیب در زدن مخ دخترهای منطقه! و اتومبیل رانی! تخصص دارند. و البته در این راه، تعدادی از بچه محل ها نیز آنها را همراهی میکنند.
ب. بیش از یک سال پیش دی.وی.دی این فیلم به دستم رسید، اما نقدهای تند و منفی --والبته وفور فیلم بدردبخور-- باعث شد حتی فکر تماشای آن را هم نکنم. قضای روزگار! و خانه تکانی آخر هفته --که باعث پیدا شدن دی.وی.دی آن در کوه دیسک های دور ریخت نی شد-- دست به دست هم دادند که گل روی جسیکا سیمپسون هم شده! شام و تماشای آن را همزمان برگزار کنم!! پیش فرضم قبل از تماشا این بود که با یک فیلم مطلقا آشغال طرفم و احیانا حتی تا پایان شام هم به دیدنش ادامه نخواهم داد --از خدا که پنهان نیست، از شما چه پنهان، اخیرا به دستگاه بی ناموسی شیطان! ماهواره!!، دسترسی ندارم و از سویی هربار مقابل تلویزیون شام خوردم "کوفتم" شده!، به همین دلیل معمولا از فیلم های آبکی به عنوان میان پرده هنگام صرف شام استفاده میکنم!!-- اما، انصافا غافل گیر شدم!، "دوک های هزارد" هیچ چیزی برای گفتن ندارد --غیر از صحنه های دیدنی اتومبیل رانی البته-- و اتفاقا هیچ ادعایی هم ندارد، این فیلم چیزی نیست مگر یک ساعت و نیم سرگرمی خالص. هیچ کدام از هنرپیشه ها شایسته نامزدی اسکار نیستند اما همه کارشان را آنطور که باید انجام میدهند. داستان پر از حفره است اما فکر نمیکنم هیچ کدام از بینندگان اهمیتی بدهند!، شوخی ها بگیر نگیر دارند، اما هرکدام که میگیرد برای پنج دقیقه خنداندن تماشاگر کافیست. خلاصه کلام: همان چیزی ست که باید باشد. ضمنا تعداد ستارگان فیلم --هرطور که بشمارید-- بیش از حد انتظار است. شان ویلیام اسکات: استیفلر امریکن پای، جانی ناکسویل، برت رینولدز کهنه کار، ویلی نلسون کبیر، جسیکا سیمپسون و حتی "جو دان بیکر" که دیدنش بعد از مدت ها لااقل به من خیلی چسبید.ج. دوک های هزارد فیلم رقیقی ست، اما -بخصوص اگر مذکر هستید!- بعنوا ن سرگرمی صرف ارزش دیدن دارد. فیلم های بی ادعائی از این دست لااقل داعیه طرح ایدئولوژی های فضایی ندارند!!، شعار نمی دهند و به شعورتان توهین نمیکنند، و همین خود موهبتی ست. من به این فیلم 6.0 از 10 داده و تماشای آن را به عموم (بالای شانزده سال و ترجیحا مذکر) توصیه میکنم
