World Trade Center 6.5
سازمان تجارت جهانیا. یازده سپتامبر، بدون شک یکی از مهمترین حوادث قرن معاصر است، و تاثیر آن تا مدت ها بر معادلات سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و نظامی دنیا سایه خواهد افکند. گذشته از خسارات جانی و مالی، تاثیر روانی این روز بر جامعه امریکا آنقدر زیاد بود که هیچ کس در طول پنج سال گذشته جرات نزدیک شدن به سوژه آن را نداشت و انگار کم کم زمان بازبینی حوادث فرا رسیده است
اا. فیلم، حکایت گروه کوچکی از افسران پلیس زیر آوار مانده و هرچه در آن لحظات مرگبار بر خانواده هایشان گذشت را بازگو میکند. این موضوع که داستان قسمت کوچکی از آن جهنم بزرگ را به تصویر کشیده نشان از هوشمندی سازندگان فیلم دارد، که بجای تلاش برای ساختن کلاژی از فیلم های خبری آن موقع، بر روی ابعاد انسانی وقایع آن روز متمرکز شدند. تاکید بر تلاش های صورت گرفته برای نجات دادن تنها دو نفر از قربانیان و اشاره به عمق اهمیت این موضوع، خود بخوبی نشان دهنده بزرگی ابعاد فاجعه است
ااا. بزعم حقیر، بزرگترین اشکال فیلم، اضافه نمودن ابعاد مذهبی، یا دقیقترعرض کنم، بعد کاتولیک! به داستان است، و این در حالیست که اصرار سازندگان بر وجهه مذهبی تنها به شبهه آغاز مجدد جنگهای صلیبی دامن میزند. از این گذشته، در حادثه یازده سپتامبر، این انسانیت بود که مورد حمله قرار گرفت و پیروان اکثر قریب باتفاق مکاتب و ادیان، در میان قربانیان جای داشتند
اااا. در مجموع، فیلم "سازمان تجارت جهانی" توانسته از آزمون به تصویر کشیدن حادثه یازده سپتامبر سربلند بیرون بیاید، لیکن اشکالات رایج فیلم هایی از این دست، گریبانش را گرفته! فیلم فاقد ضرباهنگ و داستانیست که تماشاگر را متقاعد به ادامه تماشا کند، برای مثال: در تایتانیک، هم با یک فاجعه طرفیم که تماشاگر از ابتدا پایانش را میداند، اما حوادث غرق کشتی تنها پس زمینه یک ماجرای عاشقانه است و بدین ترتیب، بیننده به تماشای اثری منحصر بفرد و جدید مینشیند (بگذریم که هرگز از تایتانیک خوشم نیامده!!) اما در این تراژدی، با داستانی روبروئیم که قهرمان آن -برج های دوقلو- در ابتدای ماجرا میمیرد!! و بقیه را هم تماشاگر میداند، چه بسا قالب بینندگان حتی آن لحظات را زندگی کردند و از این رو فیلم حرف چندانی برای گفتن نداشته و دیدن یا ندیدن آن فرق چندانی ندارد. من به این فیلم به خاطر رویکرد هوشمندانه نسبت به حوادث آن روز 6.5 از 10 میدهم
اا. فیلم، حکایت گروه کوچکی از افسران پلیس زیر آوار مانده و هرچه در آن لحظات مرگبار بر خانواده هایشان گذشت را بازگو میکند. این موضوع که داستان قسمت کوچکی از آن جهنم بزرگ را به تصویر کشیده نشان از هوشمندی سازندگان فیلم دارد، که بجای تلاش برای ساختن کلاژی از فیلم های خبری آن موقع، بر روی ابعاد انسانی وقایع آن روز متمرکز شدند. تاکید بر تلاش های صورت گرفته برای نجات دادن تنها دو نفر از قربانیان و اشاره به عمق اهمیت این موضوع، خود بخوبی نشان دهنده بزرگی ابعاد فاجعه است
ااا. بزعم حقیر، بزرگترین اشکال فیلم، اضافه نمودن ابعاد مذهبی، یا دقیقترعرض کنم، بعد کاتولیک! به داستان است، و این در حالیست که اصرار سازندگان بر وجهه مذهبی تنها به شبهه آغاز مجدد جنگهای صلیبی دامن میزند. از این گذشته، در حادثه یازده سپتامبر، این انسانیت بود که مورد حمله قرار گرفت و پیروان اکثر قریب باتفاق مکاتب و ادیان، در میان قربانیان جای داشتند
اااا. در مجموع، فیلم "سازمان تجارت جهانی" توانسته از آزمون به تصویر کشیدن حادثه یازده سپتامبر سربلند بیرون بیاید، لیکن اشکالات رایج فیلم هایی از این دست، گریبانش را گرفته! فیلم فاقد ضرباهنگ و داستانیست که تماشاگر را متقاعد به ادامه تماشا کند، برای مثال: در تایتانیک، هم با یک فاجعه طرفیم که تماشاگر از ابتدا پایانش را میداند، اما حوادث غرق کشتی تنها پس زمینه یک ماجرای عاشقانه است و بدین ترتیب، بیننده به تماشای اثری منحصر بفرد و جدید مینشیند (بگذریم که هرگز از تایتانیک خوشم نیامده!!) اما در این تراژدی، با داستانی روبروئیم که قهرمان آن -برج های دوقلو- در ابتدای ماجرا میمیرد!! و بقیه را هم تماشاگر میداند، چه بسا قالب بینندگان حتی آن لحظات را زندگی کردند و از این رو فیلم حرف چندانی برای گفتن نداشته و دیدن یا ندیدن آن فرق چندانی ندارد. من به این فیلم به خاطر رویکرد هوشمندانه نسبت به حوادث آن روز 6.5 از 10 میدهم
