Hotel Rwanda 8.0

هتل رواندا

الف. در هزار و نهصد و نود چهار، در رواندا، "یک میلیون نفر!" از قبیله توتسی به دست اعضای قبیله هوتو، سلاخی، نسل کشی و قتل عام شدند، در حالیکه دنیا چشمانش را روی این حقیقت دهشتناک بسته بود. هتل رواندا اما، داستان این سلاخی نیست، این فیلم حکایت "پل"، مدیر داخلی هتل چهارستاره ایست که ناخواسته مامن فراریهای هردو قبیله شده و در این صحرای محشر خود برزخ است.
ب. فیلم ساختار چندان محکمی نداشته و به زعم بازی های ضعیف هنرپیشه های فرعی، گاهی به تئاترهای دانشجوئی میماند!، بازی هنرپیشه های اصلی نیز --به استثنای دان چیدل که بازی قابل قبولی ارائه کرده-- چندان تعریفی نداشته و حتی نیک نولتی هم نتوانسته کاراکتر بدبخت وامانده همیشگی --نقشی که به مدد اعتیاد، در سال های اخیر، در ایفای آن تبحر پیدا کرده!-- را قابل قبول از کار دراورد. همچنین هیچ ویژگی خاصی در جلوه های "ویژه" فیلم بچشم نمیخورد! فیلمنامه و دیالوگ ها هم اکثرا سرهم بندی شده و بافته از سطحی ترین شعارهای ممکن هستند! پایان بندی فیلم هم یکی از ابلهانه و خوش باورانه ترین واریانت های قابل تصور است...!!
اما
اما
اما
واقعیتی که فیلم بر آن بنا نهاده شده آنقدر تکان دهنده و وحشتناک است که اگر به اثر قدری جدی تر --مثلا به دست آشپزی که فهرست شیندلر را پخته بود-- پرداخته میشد، براحتی میتوانست آزاردهنده ترین، غیرانسانی ترین، و دهشتناک ترین لحظات تاریخ سینما را خلق کند! و باور بفرمائید، همینقدرش برای گریاندن سنگدل ترین صخره ها کافیست...
ج. نکته جالب در هتل رواندا، رویکرد منحصر بفرد سازندگان، به مقوله بلایای نازل شده بر سر شخصیت هاست. در حالیکه در آثار نازلی چون "بابل"، سازندگان برای پیدا کردن "ایده بلاهای قابل انزال!" بر سر شخصیت ها، جلسات طوفان فکری برگزار میکردند!! سازندگان هتل رواندا، برعکس ناچار به تعدیل موضوع و سانسور بسیاری وقایع غیرقابل تصور و نمایش! شده اند. --بدنیست تصور کنید، در دنیایی که کودکان سیزده چهارده ساله به راحتی "جن گیر" نسخه تدوین کارگردان! را تماشا میکنند، چه موضوعاتی میتواند غیرقابل نمایش باشد!--
د. و به راستی آیا شقاوت آدمی را مرزی ست؟
تماشای این فیلم را به افرادی که قلبشان هنوز میتپد توصیه نمیکنم.

- شماها واقعا فکر میکنین میتونین همشون رو بکشین؟
- چرا که نه؟ چرا که نه؟ تا همین الان نصف راه رو رفتیم
!

پینوشت:
خاطرم هست، این فیلم در سه یا چهار رشته نامزد اسکار شده بود، منجمله بهترین بازیگر مرد نقش نخست برای دان چیدل، بهترین بازیگر زن محوری، و بهترین فیلمنامه. خب، شواهد حاکی از آنست که آب من و آکادمی مدت هاست به یک جوی نریخته!